هر زمان کارفرمایی قصد استخدام شخصی را به عنوان نیروی کار داشته باشد یا شخص جویای کار تمایل به شروع همکاری با کارفرما را داشته باشد بهترین انتخاب این است که آن ها از یکی از قالب های قراردادی مندرج در قانون کار استفاده نمایند. در قانون کار چند نمونه قرارداد کار معرفی شده است تا کارفرما و افراد جویای کار روابط کاری خود را در قالب یکی از این قراردادها شکل دهند. یکی از این قراردادهای استخدامی قرارداد کار موقت است. قرارداد کار موقت در مقابل قرارداد کار دائم بوده و از کاربردی ترین قراردادهای استخدامی می باشد.
بر اساس ماده ۷ قانون کار، قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق السعی، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای کارفرما انجام می دهد.
قرارداد کار موقت یا قرارداد کار با مدت مشخص، میان اشخاصی که تمایل به همکاری در یک بازه زمانی معلوم دارند منعقد می شود و روابط کاری آن ها را برای مدت زمان معین شکل می دهد. مدت زمان قرارداد کار موقت محدودیتی ندارد و اشخاص می توانند این بازه زمانی را از چند ماه تا چند سال در نظر بگیرند و بعد از امضای قرارداد کار موقت، طرفین متعهد به رعایت کامل مفاد قرارداد در بازه زمانی مندرج در آن می باشند. پس از پایان مهلت درج شده در قرارداد کار موقت، طرفین می توانند با توافق یکدیگر یا با رعایت شرایط مندرج در قرارداد مبادرت به تمدید مدت آن نمایند و رابطه کاری خود را برای مدت تمدید شده ادامه دهند.
با توجه به شرایط و نوع کار، خواست و تمایل کارفرما و عرف رایج در حوزه کاری مورد نظر، کارفرما می تواند قبل از انعقاد این نمونه قرارداد ، دوره زمانی مشخصی را تحت عنوان دوره آزمایشی با شخص جویای کار همکاری نماید و پس از پایان دوره و تمایل دو طرف به ادامه همکاری قرارداد کار موقت میان طرفین امضا شود.
مفاد قرارداد کار موقت
این نوع قرارداد از چند ماده و تبصره تشکیل می شود و این مواد با در نظر گرفتن قانون کار و توافقات طرفین تعیین خواهد شد. در این قرارداد مشخصات و اطلاعات دقیق طرفین ذکر می شود. اطلاعاتی نظیر وضعیت تاهل و تعداد فرزند، وضعیت نظام وظیفه، مدرک تحصیلی و تاریخ تولد در این بخش از قرارداد آورده می شود.
سپس در بخش موضوع قرارداد، نوع کار، عنوان شغلی و وظایف همکار با ویژگی های مدنظر کارفرما و مورد قبول همکار بیان می شود. پرداختن به حقوق و مزایای همکار و شرایط پرداخت و استفاده از آن ها از دیگر موادی است که باید در قرارداد کار با مدت مشخص درج شود. مزایایی نظیر حق عائله مندی که به افراد دارای فرزند تعلق می گیرد و آن ها به تعداد فرزندان خود می توانند از این حق بهره مند گردند. مواردی نظیر مرخصی و تعطیلات، روزها و ساعات کاری در ماه، عیدی و سنوات، بیمه و مالیات نیز در قرارداد مورد بحث ذکر شده و مورد توافق قرار می گیرد.
تعهدات طرفین و شرایط انجام این تعهدات و روش های جبران خسارات احتمالی آینده نیز از دیگر مواد مهم این قرارداد است. همچنین کارفرما می تواند از شخص جویای کار مبلغی را به عنوان حسن انجام کار دریافت کند. دقت در تنظیم این مواد و در نظر گرفتن قوانین مرتبط به آن ها موجب ایجاد رابطه کاری صحیح میان کارفرما و همکار خواهد شد.
نکته مهم این است که پس از خاتمه رابطه قراردادی میان کارفرما و همکار، مزایای پایان کار باید به همکار پرداخت شود. طبق ماده ۲۴ قانون کار: در صورت خاتمه قرارداد کار، کار معین یا مدت موقت، کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر به کار اشتغال داشته است برای هر سال سابقه، اعم از متوالی یا متناوب بر اساس آخرین حقوق مبلغی معادل یک ماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت نماید.
نتیجه گیری
این نمونه قرارداد از جمله عقود کابردی در حوزه روابط کاری است و تنظیم آن، موجب ایجاد شفافیت در راوابط کاری میان طرفین شده و به ایجاد همکاری موثر میان آن ها کمک می‌کند. به همین جهت و به علت پیچیدگی های حقوقی موضوع، باید در تنظیم مواد قرارداد کار موقت دقت کافی داشت تا حقوق و تعهدات کارفرما و همکار به درستی و مطابق با قانون شکل گیرد و اختلافات احتمالی آینده میان آن‌ها تا حد ممکن کاهش یافته و در صورت بروز نیز با استفاده از قوانین مرتبط، به بهترین شکل ممکن حل شود. بدین ترتیب بهتر است برای تنظیم فرم قرارداد کار موقت از مشاوره و کمک حقوقی لازم استفاده نمود.
