در مورد تاثیر آئین‌نامه طرح نوآفرین بر فعالیت اکوسیستم استارتاپی کشور، می‌توان به تسهیل شدن قوانین و مقررات بیمه، مالیات و جذب سرمایه‌گذار اشاره کرد.
اواخر اردیبهشت ۹۸ بود که آذری جهرمی، وزیر ارتباطات کشور در صفحه توئیتر خود خبر خوبی را به فعالان استارتاپی ایران داد. تصویب طرح نوآفرین همان خبر خوبی بود که بعد از طی کردن فرآیند یکساله تدوین و ارزیابی بالاخره توسط هیات وزیران تصویب شد. در مورد تاثیر این آئین‌نامه بر فعالیت اکوسیستم استارتاپی کشور، می‌توان به تسهیل شدن قوانین و مقررات بیمه، مالیات و جذب سرمایه‌گذار اشاره کرد.
طبق بررسی‌های صورت گرفته شرکت‌های استارتاپی که از این طرح استفاده می‌کنند باید از ویژگی‌های موجود در آئین نامه مذکور برخوردار باشند.
از این رو بر اساس ماده۱ بند (الف) آئین‌نامه مورد نظر تنها شرکت‌های خصوصی و تعاونی که در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات فعالیت می‌کنند و تارخ ثبت آنها کمتر از سه سال است به شرط برخورداری از گزینه‌های زیر می‌توانند از طرح مورد نظر بهره ببرند.
بر اساس شرایط تعیین شده حداکثر سرمایه ثبتی شرکت باید دو میلیارد و ۵۰۰میلیون ریال و درآمد شرکت در سال کمتر از پنج میلیارد ریال باشد. البته این مبلغ برای سال ۹۸ در نظر گرفته شده و در سال‌های آتی بر اساس نرخ تورم اعلامی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران توسط کارگروه موضوع تبصره ماده(۱۰) این تصویب‌نامه تعدیل و اعلام می‌شود.
همچنین در بند دیگری از این آئین‌نامه آمده که موسسان و صاحبان سهام شرکت نباید سود حاصل را توزیع کنند، بلکه با رعایت قانون تجارت باید سرمایه شرکت را افزایش دهند. لازم به ذکر است که دریافتی ماهانه آنها نیز نباید از سه برابر حداقل حقوق و دستمزد سالیانه کارگران مشمول قانون کار بیشتر باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این ردیف از آئین نامه نیاز به تامل بیشتری دارد. چرا که سه برابر حداقل حقوق و دستمزد سالیانه یک کارگر رقم بزرگی خواهد شد.
در ردیف ۴ ماده۱ بند (الف) این آئین‌نامه ذکر شده که مشخصات شرکت باید در سامانه متمرکز درخواست خدمات سازمان فناوری اطلاعات ایران ثبت شود. طبق ماده ۱۱ همین آئین‌نامه، سازمان فناوری اطلاعات ایران موظف به ساخت این سامانه خواهد بود و همچنین اسامی شرکت‌های موضوع حمایت به صورت شفاف در دسترس شهروندان قرار می‌گیرد.
در ماده ۳ این آئین‌نامه به شرکت‌های خارجی اجازه داده شده تا با دریافت مجوز بتوانند مراکز شتاب‌دهی خود را در کشور راه‌اندازی کنند.
در ماده ۵ آمده که این شرکت‌ها می‌توانند برای مدت دو سال کارورز داشته باشند و این گزینه مناسبی برای استارتاپ‌ها خواهد بود. چرا که تا کنون طبق قوانین چنین موضوعی رسمیت نداشت و بیمه می‌توانست آنها را جریمه کند. بر این اساس اگر فردی اقدام به ایجاد پلت فرم کند، نیازی به بیمه کردن آنها ندارد، چون رابطه پلت‌فرم با این افراد از نوع استخدامی نیست.
بر اساس ماده ۷ این آئین نامه، سهامدارنی که کارفرما تلقی می‌شوند، تکلیفی در مورد پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی ندارند، البته باید شرایط ماده ۱در نظر گرفته شود تا با سازمان تامین اجتماعی به مشکل برنخورند.
در ماده ۹این آئین نامه ذکر شده در صورتی که خریداری بالاتر از ۶۷درصد از سهام یک استارتاپ را خریداری کند، می‌توانند با توافق یکدیگر مجوزها و پروانه‌ها را به شرکت مادر منتقل کند.
ماده ۱۰ این آئین‌نامه فضاهای کاری اشتراکی و شابدهنده را به رسمیت شناخته و به این ترتیب چنین فضاهایی قادر به دریافت چندین کد کارگاهی هستند. به زبان سادتر فضای کار گروهی نیز به‌مانند فضای کار خصوصی به رسمیت شناخته شده است.
